Kenia is een totaal ander land dan Nederland. Ons leven hier valt niet te vergelijken met het leven van de Keniaanse bevolking. Natuurlijk zijn er genoeg documentaires en films over gemaakt, maar een land ervaar je het beste als je er bent geweest. Ons project voeren wij uit voor de Keniaanse bevolking. We wilden zien hoe deze mensen leven, wat hun problemen zijn en hoe ons project hieraan bijdraagt. Daarom zijn wij ook daadwerkelijk naar Kenia toe gegaan. We hadden verschillende doelen voor onze reis. Zo zijn we naar de fabriek van onze opdrachtgever gegaan om hier ons product te ontwikkelen. Ook zijn wij naar Kibera, de grootste sloppenwijk van Nairobi, geweest om beelden te schieten voor ons promotiefilmpje.  In Nederland zijn alle voorbereidingen getroffen voor deze reis. Van te voren is een mal gemaakt van de linialen. Deze is meegenomen naar Kenia zodat we daar uiteindelijk 128 linialen konden produceren. Tot slot hebben wij een basis- en een middelbare school bezocht. Op de basisschool hebben wij de linialen samen met alle schoolspullen en het eten dat wij, mede dankzij alle donateurs hebben kunnen kopen, uitgedeeld. Hieronder is een kort verslag per dag van onze reis te lezen. Op de homepage is een korte film van onze reis te zien, gemaakt door Liz Aarsen. Er wordt nog een documentaire van onze ervaringen gemaakt, deze komt ook op de site te staan. 

​

Dag 1

26 januari was het dan eindelijk zover: onze reis naar Kenia begon.

Om 5.30 moesten wij op schiphol zijn en om 7.30 vlogen wij naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Wij moesten overstappen op London Heathrow en om 22.30 landden wij op de luchthaven Jomo Kenyatta. Wij hebben deze eerste nacht doorgebracht in een hotel vlakbij het vliegveld. Ondanks dat het donker was, kregen wij al een indruk van het Keniaanse straatleven. Wij waren alle zes erg moe van de lange reis en het was dan ook heerlijk om neer te ploffen op het (harde) bed..
 

Dag 2

Wij moesten alweer vroeg op het vliegveld zijn om door te vliegen naar Kisumu, waar de fabriek van Muima zich bevindt. Deze vlucht duurde maar een uur en op het vliegveld van Kisumu werden wij opgewacht door Koen Tijhuis, een van de stagiares van Muima Industries. Hij ving ons op en hielp ons met het aanhouden van een Matatu; het openbaar vervoer in Kenia. Dit is een klein opgepimpt busje waar normaal gesproken 8 mensen in passen, maar waar je met 16 man in gaat. Eerst moesten wij naar de verzamelplek van de Matatu´s zien te komen en dit deden wij met tuktuks. Dit zijn kleine brommobielen op 3 wielen waar je met 4 mensen in past. Maar in Kenia hebben ze daar lak aan, dus eindigden wij met 9 man plus 6 koffers in 1 tuktuk :) Het was erg leuk om meteen de Kenyan experience mee te maken en onder de bevolking te zijn. Aangekomen bij de verzamelplek hielp Koen ons met het vinden van een Matatu en het onderhandelen van de prijs. Vanaf hier moesten wij zelf de weg zien te vinden want Koen bleef in Kisumu. Wij zouden Koen en de andere stagiaires, Sam en Quentin, later terugzien. In de Matatu was niet veel ruimte maar het was een echte ervaring die wij niet hadden willen missen. Twee uur later kwamen wij aan in Kisumu. Kisumu is nog erg groot en het plaatsje waar de fabriek zich bevindt is Mumias. Hier zouden wij naartoe worden gebracht door de eigenares van het guesthouse waar wij verbleven. Zij stond ons op te wachten in Kisumu, maar wij pasten nooit alle zes inclusief koffers in de auto. De bedoeling was dat onze koffers op boda boda´s (brommertjes) zouden gaan en wij in de auto. Maar wij zagen het niet zo zitten dat onze koffers er vandoor zouden gaan zonder ons, dus gingen wij liever zelf op de boda boda; weer een Kenyan experience erbij. En je raad het al; wij moesten met twee man op een boda boda, met de bestuurder erbij dus drie. Zonder helm. Dit was in het begin wel even spannend, maar ze weten allemaal heel goed hoe ze daar moeten rijden en zijn gewend aan de drukke en hobbelige zandwegen. Dit was echt heel erg leuk om te doen. Aangekomen bij het guesthouse stond een heerlijke lunch voor ons klaar en werden wij hartelijk ontvangen. Daarna zijn wij direct naar de fabriek gegaan om Wilson en de andere fabrieksmedewerkers te ontmoeten. Er moesten nog een aantal aanpassingen worden gedaan aan de mal, zoals het spuitgat en extra bouten. Hier zijn wij dan ook meteen mee aan de slag gegaan. Deze dag hadden wij onze eerste linialen geproduceerd, maar dit was meer om te testen. Desondanks waren wij alle vier erg trots. Rond 18.00 zijn wij teruggekeerd naar het guesthouse om avond te eten. Daarna was het tijd om ons bed in te duiken na een vermoeiende en lange dag vol nieuwe ervaringen.

​

Dag 3
Dag drie begint vroeg op de bodha bodha's. Na weer een heerlijk ritje door het Keniaanse landschap komen we aan bij Muima Industries. We zijn met onze neus in de boter gevallen: een nieuwe lading afval is net binnen en moet gesorteerd worden. Handjes uit de mouwen en met een rap tempo het pp van het pe scheiden. Nadat wij al het afval ijverig hebben gesorteerd komt Wilson met het verhaal dat dit afval helaas niet altijd bestaat uit alleen plastic afval. Zo nu en dan zitten er ook andere dingen in, zoals een dode embryo, en de plastic bakjes worden vaak gebruikt als wc (het bleek dus geen aarde te zijn..) Nadat het afval gesorteerd was, werd het in de shredder gegooid. Tweemaal werd het plastic in kleine stukjes gesneden. Deze stukjes werden gewassen en gedroogd. Daarna konden we beginnen met het werk aan de extruder. Éen iemand stond naast Natasja, de vrouw van Wilson, bij de extruder om het plastic in de machine te gooien en de mallen vast te binden. De andere drie openden en sloten de mallen zodat ze achter elkaar aan de machine konden. Na 2 uurtjes werken hebben we van de fabriek een lunch gekregen. De lunch werd geserveerd in plastic borden en bekers die de fabriek zelf heeft geproduceerd. Na de lunch hebben we nog vier uur gewerkt om genoeg linialen te maken. De linialen werden afgewerkt door mederwerkers van Muima Industries. Rond 6 uur zijn we weer terug gereden naar het guesthouse. Na een goed avondmaal zijn we allemaal vroeg ons bed in gegaan. 

​

Dag 4

Op maandagochtend hadden we een rustige ochtend. Na het ontbijt hebben we onze spullen ingepakt en zijn we met de matatu's en bodha bodha's terug gereden naar Kisumu. Na drie uur hobbelen over de slechte wegen kwamen we aan in Kisumu. Na een heerlijke lunch zijn we naar een zwembad gegaan. Een korte frisse duik en weer op de bodha bodha's door naar ons laatste adres voor de avond. Avondeten op de Dunga Hill Camp. Een restaurant dat uitkijkt over het Victoria Lake. In dit meer zouden nijlpaarden moeten zitten, maar wij hebben die helaas niet kunnen zien. We eindigden de dag in stijl: met zijn zessen in het donker in een tuktuk op een enorme hobbelweg. 

 

Dag 5

Op dinsdagochtend vlogen wij vanuit Kisumu weer terug naar Nairobi. Hier kwamen wij om 11:40 uur aan. Vervolgens zijn wij naar Wildebeest Eco Camp gegaan, het verblijf waar wij de komende dagen zouden verblijven, om te lunchen en om onze spullen neer te zetten. ´s Middags was het tijd om inkopen te doen voor de school die wij zouden gaan bezoeken. Samen met onze chauffeur zijn wij naar een grote shopping mall gegaan. Hier hebben wij schriften, pennen en voetballen gekocht. 

 

Dag 6

Op 31 januari was het tijd om samen met Stephen Okwaro (de directeur) naar het Boston Children Centre Matopeni te gaan. Eerst gingen wij langs een supermarkt om eten te kopen voor de school en de 3 families waarvan de kinderen gesponsord worden door Stanja.  Daarna zijn wij eerst langs de middelbare school gegaan en daarna naar de basisschool. Hier kregen wij een derde klas toegewezen (7-8 jaar) waar wij onze linialen konden gaan testen. We hadden connect the dot kleurplaten meegenomen en na een korte uitleg van Stephen gingen alle kinderen enthousiast aan de slag. Het was voor ons allemaal heel bijzonder om de klas zo aan de slag te zien met onze linialen. Het produceren van de linialen in de Keniaanse fabriek was natuurlijk al een mijlpaal, maar om je product ook echt in de praktijk te testen en de kinderen ermee te zien werken maakt het nog veel specialer.
Na het testen zijn wij het eten dat wij die ochtend hadden gekocht in de sloppenwijk gaan langsbrengen.Toen wij daarna weer terugkwamen bij de school kregen wij nog een optreden van alle kinderen om ons bezoek af te sluiten. 
 

Dag 7

Op de laatste dag in Nairobi hebben we als groep Kibera Slums bezocht. Kibera Slums staat bekend als de grootste, maar ook de vriendelijkste sloppenwijk van Afrika. Dit bezoek zouden wij gebruiken om beelden op te nemen voor de documentaire. Kibera was enorm groot. Wij werden begeleid door een gids, hij vertelde ons van alles over het leven daar. Het was heel heftig en mooi tegelijk. De mensen hadden weinig bezit en leefden in sombere omstandigheden, maar zij maakten er toch wat moois van door samen te werken. Het leek net een grote familie. Ook was het afvalprobleem hier duidelijk terug te zien, er lag veel plastic op de straten. Dit was goed voor de documentaire. Na het bezoek aan Kibera Slums zijn we teruggekeerd naar het verblijf om hier onze spullen in te pakken. Vervolgens reden wij door naar het restaurant voor een laatste Keniaanse avondmaal. Om 00.00 stapten wij op het vliegtuig terug naar Amsterdam.